Patricia Guerrero
Distopía
‘Dancer in Focus’ van de Flamenco Biënnale 2019, Patricia Guerrero (1990) is dé grote flamencoster in wording. Na haar glansrol in D. Quixote van Andrés Marín (de opening van ons festival), bewijst de danseres uit Granada zich met Distopía haar tweede solovoorstelling als een van de meest talentvolle en originele dansmakers van haar generatie op zoek naar een nieuwe flamencodanstaal. Guerrero’s lichaam sprankelt van flamenco, ze tekent er de meest fantastische geometrische figuren mee. Speels, lichtvoetig, maar met een super power in haar voeten. Dit lichaam vol ritme komt tot uitbarsting in Distopía, een verhaal over vrouwelijke kracht en kwetsbaarheid in een maatschappij die zich ideaal waant. De Nederlandse filosoof Hans Achterhuis schreef 'De utopie verandert in een dystopie als mensen geraakt worden in hun intieme wezen: verliefdheid, angst, woede.'
Patricia Guerrero speelt en danst deze emoties uit tussen droom en werkelijkheid, waarheid en waanzin in een pulserende flamencosoundscape. Energiek, frenetisch, en met een lichte knipoog naar Pina Bausch. ‘Een toneelbeest, een danseres met bovennatuurlijke kracht en uitstraling’, schreef de Spaanse pers. Patricia Guerrero: A Star is Born.
Patricia Guerrero (1990) werd al op jonge leeftijd gespot als veelbelovend talent. Ze begon haar dansopleiding in Granada bij haar moeder, Mari Carmen Guerrero, en op haar 15e werd ze toegelaten op de school van Mario Maya. Ze nam lessen bij grootheden als Manolete, Juana Amaya en Eva Yerbabuena. In 2007 won zij de prestigieuze “Premio el Desplante” van het Festival de la Unión, waarna haar danscarrière een eerste vlucht nam. Ze danste van 2010 bij het gezelschap van Rubén Olmo en later als eerste danseres bij het Ballet Flamenco de Andalucía. In de film ‘Flamenco Flamenco’ van de beroemde cineast Carlos Saura krijgt ze een sterrol, nadat ze in diens show ‘Flamenco Hoy’ de grote wereldpodia voor het eerst betreedt. Ze werkt samen met grote namen als Belén Maya, Arcángel en Dani de Morón. Voor haar optreden op de Bienal de Flamenco de Sevilla won zij al in 2012 de Giraldillo, de prijs voor Nieuw Talent en in 2016 won Catedral, haar eerste solovoorstelling, de prijs voor Beste Show in hetzelfde festival. Andrés Marín vraagt de danseres uit Granada in 2017 voor de rol van Dulcinea in zijn D.Quixote (openingsvoorstelling van de Flamenco Biënnale 2019), een in haar eigen woorden ‘bevrijdende ervaring, die haar tot de danseres heeft gemaakt die ze nu is’. Distopía is haar tweede grote solovoorstelling waar ze zich onmiskenbaar als een van de grote flamencodansmakers voor de toekomst bewijst.
