La Edad de Oro

‘Een orgasme van sfeer,’ zo omschreef NRC destijds de Nederlandse première van La Edad de Oro, inmiddels een klassieker in het repertoire van Israel Galván. Samen met de andere oproerkraaier Andrés Marín geldt hij als de grootste beeldenstormer onder de huidige generatie flamencodansers. In 2025 opent de Flamenco Biënnale haar festival in het Muziekgebouw met het werk dat daar in 2006 de eerste festivaleditie afsloot. 

Gevoed door een traditie die hij in elke vezel voelt, zoekt en graaft Galván in het merg van de flamencoritmes en brengt de dans naar zijn essentie. Met spatzuivere schetsen, penseelstreken van zang, dans, gitaar – klassiek en radicaal tegelijk – schrijft hij zijn vernieuwende danstaal en maakt hij zijn eigen Gouden Eeuw. Israel Galván laat niemand onberoerd.

‘Dansers van nu worden door andere dingen beïnvloed dan de dansers van vroeger. En toch hebben de nieuwe stijlen dezelfde wortels. Men beschrijft mijn bewegingen als nieuw of zelfs grotesk, maar ik leerde ze door te kijken naar foto’s van vijftig jaar geleden. Ik probeer dans terug te brengen naar zijn essentie. Het eindresultaat is misschien niet altijd ‘mooi’, maar wel zuiverder. … Het gaat me erom me aan de stilte uit te leveren, met de herinnering van de gitaar en de zang. Het lichaam van de danser is een symfonie van bewegingen én een muziekinstrument. ‘Edad de Oro’ is mijn persoonlijk danslaboratorium.’ – Israel Galván