Olga Pericet
Rosa, Metal y Ceniza
“Piepklein van stuk maar groots op het podium, met een lichaam dat gewikkeld in haar jurk door een regen van bloesem lijkt te worden overspoeld.”
o omschreef de New York Times deze nieuwe ontdekking van de hedendaagse flamencodans. In haar eerste grote voorstelling Rosa, Metal, Ceniza, verweeft ze moderne en klassieke dans en flamenco tot een wonderschoon, harmonieus geheel. De danseres betreedt met flamenco-hakken of gewoon blootsvoets de gebieden tussen de genres met een enorme expressie en ritmiek. Olga Pericet maakt deel uit van een nieuwe lichting dansers/choreografen die op zoek zijn naar een eigentijdse flamencotaal. Als geen andere jonge danseres weet ze met haar ‘bata de cola’ te spreken. De lange sleep die lange tijd ‘uit’ was in de flamencodans maakt haar rentree mede dankzij vernieuwers als Pericet die daarmee een fenomenale dramatische uitdrukkingskracht aan de traditie verleent. Met even grote zeggingskracht hanteert Pericet de ‘mantón’, de sierlijke omslagdoek, die in haar handen afgestoft wordt en een geheel nieuwe flair krijgt. Olga Pericet: een nieuw vrij gedicht in de moderne flamencodans.