Divertimento

“Ik dans met het hart, hoe irrationeel zijn dictaten ook mogen zijn, want ik geloof dat je in de kunst iets moet vertellen met woorden die geen rimpels hebben.” (Vicente Escudero 1892-1980)

Vicente Escudero danste liever op het lawaai van motoren of dat van de wind, dan ‘te roffelen op de gebaande paden’. Hij verbond zich begin vorige eeuw aan de artistieke voorhoede in Parijs, en beschouwde Picasso als een van zijn leermeesters. Eenmaal terug in Spanje moest hij zijn indertijd vooruitstrevende flamenco verdedigen tegenover de hoeders van de traditie. Leonor Leal duikt in de rijke denk- en danswereld van totaalkunstenaar én vegetariër Escudero: zijn dans, zijn schilderingen, zijn teksten. Ze volgt de lijnen die hij trok met zijn lichaam en penseel en kijkt wat voor effect ze in haar eigen dans hebben. Een gedanste biografie van Escudero, een avant-gardist van nature en een traditionalist uit noodzaak.

Leonor danst het leven van Escudero, die de beroemde ‘Tien Geboden van de Flamencodans’, El Decálogo para Bailaores, opstelde, die voor soberheid en ingetogenheid pleiten. Ze vertelt over zijn reizen, wederwaardigheden in een Spanje dat op ontploffen stond. “Ik werd geboren in Jerez in het jaar dat Escudero stierf in Barcelona. Ik dompel me onder in zijn ideeën, zijn geniale uitspattingen en spitsvondigheden en ik krijg de glimlach niet van mijn gezicht.”

“I want to dance purely on intuition, for an orchestra that has lost the sheet music and whose musicians play what they wish. It’s even better if they can’t even read music!”
(Vicente Escudero, Mi Baile, 1947)

This performance is in Spanish and will be live translated by an interpreter.

This performance is supported by Instituto Cervantes.