Rocío Molina & Yerai Cortés
Vuelta a Uno
Fonkelende dialoog met de flamencogitaar
Rocío Molina, de ‘Madonna van de hedendaagse flamenco’, luidt een nieuw tijdperk in de flamencodans. In de voetsporen van pioniers als Israel Galván en Andrés Marín zet de danseres en choreografe uit Málaga (1984) eigengereid en brutaal haar lichaam en vrouwelijkheid in op zoek naar een radicaal nieuwe flamenco-esthetiek. Speels en dartel schopt ze daarbij tegen de heilige huisjes van de traditie. ‘La Molina’ máákt nieuw flamencorepertoire.
De conventionele flamenco-codes gaan op de schop, in haar ‘Trilogía sobre la guitarra’ (trilogie over de gitaar) onderzoekt ze met fenomenale ritmische precisie de relatie tussen het dans- en het gitaarlichaam. Met onstuitbare fysieke poëzie en kracht, in fonkelende dialoog met de jonge topgitarist Yerai Cortés rekt ze in Vuelta a Uno – het derde deel van de gitaartrilogie – de grenzen van het genre grandioos op.
Vuelta a Uno – ‘terug naar zichzelf’ of ‘terug naar één’ – is Molina’s dieppersoonlijke terugkeer naar haar danslichaam, naar ‘het verloren paradijs van de kindertijd’, zoals ze zelf zegt. Met extatisch plezier danst ze naar de bron van haar flamenco op de stuwende snaren van Cortés. Negentig minuten onafgebroken op het toneel culmineren in een betoverende explosie van ritmes. “Ik wilde met mijn lichaam luisteren naar elke noot van de gitaar, zelf een vibratie worden, net als die van de gitaar.”
Rocío Molina (1984) begon op haar derde met dansen en hield sindsdien niet meer op. Nadat ze in 2002 haar opleiding aan het Koninklijk Conservatorium voor Dans in Madrid cum laude afsloot, deelde ze van bij het begin van haar stormachtige carrière met vele groten het podium, zoals dansers Israel Galván, María Pagés, Belén Maya en Merché Esmeralda. De ster van de jonge danseres uit Málaga schoot als een komeet omhoog in én buiten flamencokringen, vooral nadat Mikhail Baryshnikov zich na een voorstelling in New York letterlijk aan haar voeten wierp. In 2010 ontving ze de Spaanse Nationale Dansprijs voor haar bijdrage aan de vernieuwing van de flamencokunst.
‘Klein, gedrongen, maar ze danst als God.’ De Spaanse flamencokritiek is vaak verdeeld, maar over één ding waren ze het snel eens: met Rocío Molina is een nieuw tijdperk aangebroken in de vrouwelijke flamencodans. De intussen iconoclastische danseres/choreografe verinnerlijkt de flamencotraditie op bijzonder(e) eigen(gereide) wijze, met een geaardheid, muzikaliteit en zekerheid die gezien haar leeftijd verbaast en ontroert. Eens in de zoveel tijd staat er een danseres op met een persoonlijkheid, artistieke wil en gedrevenheid die onontkoombaar is. Op uiterst persoonlijke wijze ontdoet ze de flamenco van haar routines en korsetten. ‘Zodra ze het podium betreedt, verandert ze het toneel in een tuin vol flamencopoëzie,’ schreef de Spaanse pers. Ze ontving in 2022 de Zilveren Leeuw van de Biënnale van Venetië.
Yerai Cortés (Alicante, 1995) kreeg van zijn vader op jonge leeftijd een gitaar in de handen geduwd. Sindsdien liet hij hem niet meer los. Hij deelde al vroeg het podium met grote artiesten als zangers Rancapino, El Guadiana, Pitingo, saxofonist Jorge Pardo en bassist Richard Bona, die een grote inspiratiebron voor hem was. Hij is een van de vaste begeleiders van danslegende Farruquito. Met de Madrileense sterzanger C. Tangana toerde hij langs de grote pop-arena’s. Zijn doorbraak kwam na zijn samenwerking met Rocío Molina in deel twee van haar gitaartrilogie, Al Fondo Riela (opening Flamenco Biënnale 2021), waar hij net als in deel III Vuelta a Uno, de vrouwelijke pionier van de flamencodans uitdaagt met zijn speelse ritmiek en uitgestelde noten, stiltes boordevol van muziek. Op de Biënnale Sevilla 2022 was hij als sologitarist de grote ontdekking.
‘Yerai is het spel, hij gaat recht naar het wezen der dingen, zonder omhaal.’ - Rocío Molina.
Introducties bij de voorstellingen
PLT Kerkrade 19:00*
door Susanne Zellinger – Rocío Molina: Radically Free
Musis Arnhem 19:30*
door Annette Embrechts
*reservering verplicht bij aankoop van je ticket voor de voorstelling
Met Trilogía sobre la Guitarra, haar persoonlijke ode aan de flamencogitaar, doorbreekt Rocío Molina opnieuw alle flamencocodes en laat ze zien dat ze niet alleen de frontfiguur van de vrouwelijke avant-garde is, maar ook de meest getalenteerde danseres van haar generatie.
Voorafgaand aan de voorstelling in PLT - Kerkrade duikt journaliste en flamenco-specialist Susanne Zellinger in het werk van Rocío Molina en illustreert ze waarom zij een fenomeen is in de hedendaagse flamenco.
Exclusief interview met Rocío Molina over de totstandkoming van ‘Trilogía sobre la guitarra’ (trilogie over de gitaar), haar persoonlijke ode aan de flamencogitaar.
